Mijn ervaring met Bioresonantie
Een tijdje terug kreeg ik voor het eerst in mijn leven te maken met de magie van Bioresonantie via Jaap Smit. Ik ben bekend met verschillende healingtechnieken, maar nog geen kennis van deze technieken die weer door iedereen op een andere manier gebruikt worden.
Ik kwam via via in contact met Jaap Smit, een held uit Volendam die mij kennis liet maken met een andere kant van “genezing” en heb mij er volledig aan overgegeven om dit met lichaam en geest te kunnen ervaren.
Na het uitlezen van mijn foto werd ik verzocht om 1,5 à 2 uur rustig de tijd te nemen om dit aan te gaan. Ik ben een beetje huiverend voor de healingtechnieken die vele mensen toepassen, maar ik ga er wel met een hele open mind in staan omdat ik alles tot in de puntjes wil ervaren. De uitleg die ik kreeg over deze samenwerking van energie aangaan was mij meteen duidelijk. Het is ook de bedoeling dat je er helemaal met je gevoel in staat, zodat je weet op welke plaatsen je gevoelens naar boven komen om deze als het ware samen te ‘resetten’ met de meester van deze magie.... onze Jaapie!

Wat HEEL ERG BELANGRIJK IS!! Is dat je goed jezelf nagaat, wat Jaap met een gevoel bedoelt. Het is van belang om hier voor jezelf heel erg eerlijk naar te kijken om zo tot de kern van een probleem te komen. Het is NU de tijd om dit aan te pakken! Negeer je weer de waarheid IN jezelf dan kan deze methode moeilijker door jouw energie stromen, dus doe daar wat mee.

Bij de eerste ‘reset’ merkte ik al meteen overal warmte, kriebels en steekjes van top tot teen. Maar ook ervaarde ik meteen een gevoel van rust, emotie, liefde, en ook een beetje vreemde spanning omdat je denkt, HUH?? Hoe is dit mogelijk? Het werkt…

Het gevoel van rust en eenheid neemt de overhand en al snel zit je met Jaap helemaal in een flow van energie, wat moeilijk te omschrijven is. Bij deze zal ik een poging doen dit uit te leggen. De tintelingen van energie voel ik mijn hele lichaam doorgaan. Het gaat zo diep tot de kern van de ziel, maar ook de kern van de cellen waarin je beweging voelt komen. Die bewegingen van energie zorgen niet alleen voor warmte, maar ook voor tintelingen of krampjes. Laat je HUHHH?- gevoel maar los en ervaar de healing maar tot in de kern… het is machtig mooi.

Bij een ‘reset’ voel je een bepaalde vibratie van je ontsnappen en dan… komt het gevoel van de verlichting ! Het gevoel van deze verlichting is alsof je een stapel oude dozen met rommel… hupla… zo uit je systeem gooit!

Ik ben van nature best een lastig mens voor mijzelf en geef haast niet toe aan het tonen of loslaten van emotie, een echte bikkel in hart en nieren. Toch wist Jaap tot mijn kern van Alles wat ik mag zijn te komen. Dat is al magisch…

In eerste instantie begon mijn ziel te huilen. Dit omdat er een man was uit Volendam die ik niet eens ken. Die meer dan 3 uur de tijd voor mij nam om mij te helpen met de zware lichamelijke shit die ik al 42 jaar met mij meedraag. Een overvloed van dankbaarheid op zielsniveau werd uitgedragen naar deze man. Ik herkende mezelf ook in hem, de kracht, de goedheid, de liefde, aandacht en warmte die hij aan een mens kon geven, dat was een van mijn eigen kenmerken waar ik enorm veel moeite mee heb of had.

Een gever is moeilijk in nemen en op dat moment nam ik een energie aan die mijn evenbeeld droeg. Daarop reageerde mijn pure ziel met hele dikke tranen, zoals alleen de ziel die kan huilen. Ik kon het niet stoppen en het bleef maar gaan en gaan. Maar ook daar kon ik mij volledig aan overgeven. Jaap stelde mij hierin gerust en bleef elke stap mij coachen om dit door te maken. Door je vertrouwen aan deze man over te geven heb je ook al snel een bijzondere band met deze mooierd, dat is een feit. Zelfs nu word ik er weer emotioneel van, het is een magisch ritueel waar ik verder geen woorden voor heb. Ervaar het maar!

Toen die fase voorbij was, werkte Jaap verder in mijn energie. Nadat de ziel flink had lopen janken, begon de Aardse ik ook nog even flink te brullen over de dingen die deze man over mij kon weten en voelen. Hij raakte precies de plaatsen waar ik geraakt was in mijn verleden, maar ook zeker in het NU.

Lichamelijk ben ik een hoopje ellende. Van Reuma tot erfelijke aandoeningen. In mijn buik is het 1 grote bende door een heftig ongeluk uit het verleden waar ik als 42-jarige soms functioneer als iemand van 185 in de overgang of zo. Na deze sessies voelde ik me steeds meer ‘opleven’ in alles waar mijn klachten mij beperkte.

Ik heb de energie weer om wat te ondernemen. Zo ben ik nu mijn huis aan het verven, ik kan weer Leven. Ook weet ik nu mijn grenzen sneller en beter te vinden. Dat wil zeggen dat de ‘niet lopen dan maar kruipen’-mentaliteit ook aardig is getemd en weet ik wanneer ik moet stoppen. Een soort van pitbull tot cavia in het gevoel, denken, handelen, aangaan en inzien. Dat helpt mij verder in mijn leven en was ook zeer zeker hard nodig.

De eindconclusie van het verhaal: Na deze sessie voelde ik mijn lichaam gewoon even helemaal niet meer. Alsof ik met een superlichte ziel op deze aardkloot was. Geen gedachten in mijn hoofd maar pure euforische, haast zwevende, liefdevolle, blije, lang-zal-ze-leven-vibe die ik nooit meer zal vergeten. Dit kan alleen ontstaan door een open geest, pure liefde van de meester, eerlijkheid, erkenning en herkenning, ziels overgave en magic!

Bij deze zal ik altijd het woord van deze behandelingen blijven verspreiden die iedere ziel op deze aardbol kan helpen. Zowel lichaam als geest en vooral de wil en overgave kunnen dingen bereiken waar de medici voor een raadsel zou staan. Mijn dank aan deze mooie mens Jaap Smit, dat hij zijn liefdevolle energie inzet om zoveel mogelijk zielen op de been te helpen en ‘beter te maken’.

Ik wens hem heel erg veel succes met alles wat hij verder zal ondernemen in deze mooie taken die hij mag delen. En daarnaast zal ik altijd naast hem staan om te steunen in alles waar hij mij nodig heeft !

Veel liefs van een gelukkige ziel!

Een tijd terug nam ik me voor om iets te schrijven over mijn ervaring met Bioresonantie Volendam van Jaap Smit en hoe hij mij enorm heeft geholpen bij mijn herstel.
Dit omdat ik vind, dat meer mensen hier vanaf zouden moeten weten, omdat het zo bijzonder krachtig is. En het werkt ook echt!!!! Ik gun een ieder deze manier van helen.
Veel mensen weten inmiddels wel van de link tussen trauma, negatieve ervaringen/emoties, laag zelfbeeld etc. en geestelijke klachten. Maar dit geldt dus veelal ook voor (chronische) lichamelijke klachten!
De reguliere gezondheidszorg houdt zich, (in mijn optiek) voornamelijk bezig met symptoombestrijding. En niet met de kern van het probleem. Vaak resulteert dit in ellenlange behandelingen, zware medicatie (voor de rest van het leven) met enorm veel vervelende bijwerkingen. Begrijp me niet verkeerd. Diagnose stellen etc. is vaak nodig… en als je je been breekt of een operatie nodig hebt… zit je daar goed. Maar de werkelijke healing vindt op een andere manier plaats.
Terug naar april dit jaar. Ik werd ‘opeens’ heel erg ziek. Heel eerlijk, het ging natuurlijk al langere tijd niet goed. Iets wat ik ergens goed wist maar aan de kant schoof... ‘het gaat wel weer over’… en genoegen nemen met ongemak. Daarbij ben ik best getraind op ’t gebied van pijn. Zat klachten in de categorie ‘klote, maar niets aan te doen’ volgens de artsen. En mijn lichaam heeft me al door heeeeel wat shit heen gesjouwd.
Maar nu was ’t fluisteren – daarna roepen – van mijn lichaam dus schreeuwen geworden.
Ik werd ziek. Twee weken aan één stuk spugen, buikpijn etc. De huisarts dacht eerst een voedselvergiftiging of iets dergelijks. Ikzelf gaf meteen aan te denken aan een ontsteking, vroeg om een bloedtest, dit werd verworpen.
Er volgde een shitload aan medicatie. Zelfs kalmeringsmiddelen.
Werd enkel zieker. Weer naar de arts. Dit keer toch maar prikken. ‘Lage ontstekingswaarde’ dus niets verontrustend volgens de man. Nog meer pillen. Anti-spuugmiddel enzo. Het zou vanzelf wel over gaan zodra m’n systeem tot rust kwam.
Nouuuuuuu. Niet dus.
En zo belandde ik ’s nachts op de eerste hulp. Corona-hoogtijd. Ik bespaar je de horror. Niets menselijks aan dat hele bezoek. Ben naar huis gestuurd met laxeermiddel en een dik vet trauma. De arts dacht dat ik aan de drugs zat namelijk. Toppie.
Achteraf gezien had ik op dat moment een shock. Van de pijn. En m’n medische conditie.
Die nacht dacht ik werkelijk dat ik doodging. Maar ’t werd licht. En op dat punt heb ik Jaap geappt.
Ik sliep toen al bijna twee weken nauwelijks. Buik standje hoogzwanger.
Kon niets eten. Drinken. Niet poepen. Niet plassen. Stikte van de pijn. En zat mentaal op de bodem der bodemen, was volledig de weg kwijt van alle medicatie.
Jaap is aan het werk gegaan. Mij gaan testen. En daar kwam me toch een waslijst uit. Niet normaal. Allesssss was ontregeld en verstoord. Van darmen tot gal tot serotoninegehaltes. Name it. Je kon ’t af vinken.
En Jaap is de boel gaan ‘resetten’.
Dit deden we samen. Ik legde m’n handen op een bepaalde plek van het lichaam... en Jaap stuurde energie zoals hij dat zo krachtig doet.
En zo kwam er wat geborrel. En getintel.
En heeeeel veel warmte. En er kwamen dikke tranen los.
Niet veel later kon ik plassen en weer even later kwamen m’n darmen los
En kreeg ik voor m’n gevoel weer lucht en rust in mijn systeem. Ik ben ervan overtuigd dat Jaap mij die dag heeft ‘gered’!!!!!!!
Was ik dan meteen beter?
Neeeeee. En de periode die daarop volgde was vreselijk heftig. Maar zonder die resets had ik dat sowieso niet gered.
De maanden erna bleef ik ziek. En kwam terecht in de medische mallemolen. Bloedtesten etc. Echo. Endoscopie op de planning. Ontstekingwaarde bleef stijgen. Het zag er niet goed uit. Men vreesde een chronische aandoening zoals Crohn bijvoorbeeld.
Ik besprak dat met Jaap, die al die tijd betrokken is gebleven. En me heeft bijgestaan want ik was zo bang.
En hij vroeg mij op die dag het volgende:
‘wat is er met jou gebeurd, dat een onverteerbaar stuk is geworden? Als je dat antwoord weet, zitten we bij de kern. Én de oplossing.’
Het bizarre was, dat het antwoord meteen tot me kwam. BAMMMMMM in your face, Miranda! En alleen dat besef al. Bohhhhh, heftig.
(Ik houd m’n antwoord voor me, ondanks dat ik erg open ben over mezelf… .is dit te persoonlijk om hier zo te delen en het heeft geen meerwaarde voor dit verhaal.)
En toen moest ik aan het werk van Jaap.
Want sommige zaken, trauma… kan alleen JIJZELF aangaan.
Ik kreeg opdrachten opgestuurd. Mocht gaan schrijven. En voelen. Werkelijk even zoooo boos worden. Alles eruit!!!
Dit met NIEMAND delen. En daarna verbranden.
Zo gruwelijk krachtig. En heftig.
Daarna volgden er meer stappen. Opdrachten. En ’t was niet makkelijk.
Maar ik voelde dat ik bovenop ’t vuur zat, dus door ermee. Wat een inzichten kwamen daar uit!
Ja. Mensen doen jou iets aan. Maar degene die de pijn en herinnering eraan in stand houdt… Al die jaren. Ben je toch echt zelf!!!!
De laatste ‘opdracht’ was een techniek of meer ritueel… sommigen die shadow-work hebben gedaan, kennen dit waarschijnlijk wel. Ho’oponopono.
Het Hawaïaanse vergevingsritueel op een eenvoudige manier kort uitgelegd… Dit is een sjamanistische ritueel met als basis: iedereen is met elkaar verbonden, ondanks gevoelens van onthechting of eenzaamheid.
Vergevingsritueel
En er zijn maar vier zinnen nodig om tot jezelf en tot elkaar te komen:
‘het spijt me, vergeef me, ik hou van je, dank je.’
Met behulp van Ho’oponopono leer je moeilijke relaties en gebeurtenissen uit het verleden, maar óók onvoorwaardelijke liefde te accepteren. Zo kun je nare situaties ombuigen in leerzame ervaringen.
En dít met het zielswerk dat ik had gedaan… veranderde alles. De dagen erna begon ik wat op te knappen. En HOE!
Ik durfde gewoon niet hardop te juichen, vond ’t ZO bizar. Ik appte Jaap hierover en we hebben samen zowat zitten janken, zo fijn.
De weken daarna ging ’t steeds beter, buik werd weer rustig(er)… eetlust super goed… er kwam weer gewicht bij. Ik voelde me iedere dag sterker worden, de depressie-achtige klachten verdwenen ook.
En jahaaaaaa! Mijn ontstekingwaardes daalden als een malle!
Iets waar de huisarts en de MDL-arts die er inmiddels bij betrokken was helemaal nietssss van begrepen.
Wauw! Geweldig! Was ’t verhaal toen uit? Nee. Jammer genoeg niet.
De artsen bleven namelijk hameren op een endoscopie. Dit moest chronisch zijn. Dus verder onderzoek nodig.
Ik had enorme weerstand. Het ging nu goed. Laat me met rust.
Toch heb ik me over laten halen. En moest in de dagen voor het onderzoek laxeren en aangepast, tot helemaal niet eten.
Dat was een slecht plan. En ging dan ook helemaal mis. Het werd een klinische opname. In die dagen schoten de waardes in één dag van 5 (ontsteking zo goed als weg) naar 87. En ik werd doodziek. Onderzoek was niet mogelijk en ik werd naar huis gestuurd (!!!!!!!)
Een week later, inmiddels juli, lag ik met spoed op de operatietafel. Drie abcessen waarvan één al lekkend. Een megaverkleving die zorgde voor een afsluiting. Allemaal eruit gesneden. Dat was mijn venijn. De rotzooi.
Klaar om ook los gelaten te worden.
Jaap heeft me daarna weer geholpen. De narcose etc. gereset.
En daarna kon het echte herstel beginnen!!!! Dat was en is soms nog pittig.
Het ziekenhuis wilde door met onderzoeken, ik wilde rust. En aankomen.
Ik vond labonderzoek prima, maar verder aan mijn lijf geen polonaise. Was en ben inmiddels helemaal klaar met die pipo’s. En ik wist dat het voorbij was. En wilde daarop vertrouwen.
Op een dag belde de MDL-arts naar aanleiding van een bloedonderzoek. Ze was erg verbaasd te zien dat ik geen ontsteking meer had. En al mijn andere waardes ook weer terug op niveau waren en anders kwamen.
‘Hadden we 't toch verkeerd ingeschat en verder onderzoek leek inderdaad niet nodig.’ Uitbehandeld. Case closed.
De eerste die ik dit nieuws vertelde: Jaap natuurlijk.
Topfit ben ik nog niet. Ik probeer nu van de laatste medicatie af te komen. De maagbeschermer. En dat is rotzooi kan ik je vertellen!!!! Zeker na een half jaar slikken. Maar ik verwacht dat als ik daar ook vanaf ben, dat de laatste vage klachten ook beter zullen worden.
En eerlijk, na zo’n operatie zal er altijd wel iets ‘het nieuwe normaal’ zijn.
Ik kan nu zeggen, van waar ik nu sta… Dat ’t een afschuwelijke tijd was.
Maar dankbaar ben. Voor de lessen.
Voor de hulp en liefde die ik heb mogen ontvangen. Voor de Healer die ik zelf mocht zijn en de transformatie die daar bij is komen kijken.
Jaap, dankjewel. Woorden zeggen niet genoeg!!!!!!

Ik was al wat dagen in zwaar overspannen modus, stresslevel door de meter heen geslagen. Alles strak. Zeer. Stijf. Leeg en op. Toen kwam jij ineens voorbij. Samen zijn we gaan zoeken. Waar ik de leegte het meest voelde. Waar in m’n lijf de spanning zat. Om vervolgens, zoals (in mijn wereld) echt alleen jij dat kan. ‘De boel te resetten’. Aanvankelijk gebeurt er nog niet zo heel veel. De spanning neemt gelukkig wel wat af. Het kaak klemmen ook wat, maar wel word ik super warm van binnen. Mijn buik borrelt als een malle, boeren als een ware boerin. En dan weet ik gewoon: de energie vind z’n weg wel. En dat deed het. Goed geslapen. De volgende dag veeeeeel meer rust in m'n systeem. Helder nadenken ook weer terug, de dikke mist was weg. Ongelooflijk lieve Bengel. Dankjewel.